Verleden, heden en toekomst

Verleden

Twee enthousiaste Frankrijk gangers uit Hillegom waren in Frankrijk in contact gekomen met het spel Pétanque (Jeu de Boules). Ze waren zo enthousiast geworden dat ze een Jeu de Boules baan hebben laten aanleggen op het gezamenlijke speelveldje achter hun woningen. Dat beviel zo goed dat ze besloten om lid te worden van een Jeu de Boules vereniging. Maar in Hillegom was er geen gelegenheid om deze sport in clubverband te beoefenen. Na enige tijd bij een club te hebben gespeeld, kwam het idee bij hen op, samen met vrienden en andere ‘boulers’ van die club om een Jeu de Boules vereniging in Hillegom op te richten.
Er werd een leegstaande bollenschuur aan de Leidsestraat gevonden en dit werd het eerste onderkomen. Met vereende krachten werden daar grind en andere zaken naar binnengebracht en in zeer korte tijd kon daar worden gespeeld.
Op de achtergrond waren enkele mensen ook heel actief met paperassen e.d. om een nieuwe vereniging officieel te kunnen oprichten.

Op 03 december 2001 vond in de kantine van de bollenschuur de officiële oprichtingsvergadering plaats, waarbij zo’n dertig mensen aanwezig waren. Een bestuur werd gekozen en korte tijd later was de gang naar de notaris een feit, was de vereniging ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en waren Statuten en een Huishoudelijk Reglement opgesteld. Tevens werd de vereniging aangemeld bij de NJBB, de Nederlandse Jeu de Boule Bond. En daarmee was JBH, Jeu de Boules-vereniging Hillegom, een feit.

Het volgend voorjaar werd besteed aan de aanleg van een eigen buitenlocatie op het terrein van sportpark ‘De Zanderij’, het terrein van de voormalige  fietscrossbaan, dat tot dan als hondenuitlaatplaats had dienst gedaan.
In dat voorjaar, van 2002, werd met heel veel inzet van heel veel vrijwilligers en hulp van bevriende aannemers een eigen clubhuis gebouwd met daarbij een speelterrein, waarop maar liefst 24 banen konden worden aangelegd. Dit schitterende complex werd medio mei 2002 geopend in het bijzijn van de burgermeester en de Wethouder Welzijnszaken van de gemeente Hillegom.

En daarmee werd JBH, Jeu de Boules vereniging Hillegom, een nieuwe vereniging in de regio.

Heden

Al enige tijd beschikte de vereniging ook over een (tijdelijke) binnenlocatie aan de Wilsonweg. Deze locatie werd ’s winters gebruikt, vanaf half oktober tot half maart. Met deze locatie is het een uitkomst om door te kunnen spelen in de winter.
Helaas werd deze binnenlocatie gesloopt om plaats te maken voor woningbouw.
Vervolgens werd onderdak gevonden in een voormalige sportschool aan het Henri Dunantplein. Helaas was ook dit tijdelijk en na enkele winters moesten we ook deze locatie verlaten omdat op die plek een parkeerterrein moest worden aangelegd.

Het ledental van de vereniging stabiliseert zich al een aantal jaren rond de 60 à 70 leden. Een uitbreiding van het aantal (jeugd)leden zou echter wenselijk zijn. De sport pétanque heeft nu eenmaal bij veel mensen een hoog camping-gehalte en voor veel jeugdigen is het een sport voor oudere mensen.

Binnen de club worden diverse activiteiten georganiseerd. Een zomer- en winter competitie, tête-à-tête toernooi en pointeer- en tireer kampioenschappen. Vlak voor de Kerstdagen wordt er elk jaar een speciaal kerstparcours uitgezet, dat door vele vrijwilligers wordt gemaakt en voor grote hilariteit en gezelligheid zorgt.
Onze club doet ook mee aan de Jan van Steijnbokaal, een competitie tussen 6 verenigingen. En niet te vergeten, ons Paastoernooi op tweede Paasdag, deze trekt altijd veel belangstelling en is een begrip in de Jeu de Boules sport.

Deelname aan activiteiten buiten de club resulteert al enkele jaren in twee teams in de Nederlandse Pétanque Competitie (NPC) en maar 1 team in de Winter Competitie Doublette (WCD).

Toekomst (Sprookjes bestaan…)

Aan de westkant van ons dorp ligt ‘De Zanderij”, een bijzonder park. Op een mooie lente-avond passeerde een klein meisje de houten brug, nam het pad langs de ‘Lange Sloot’ in de richting van de speelweide en de waterpartij met zwanen. Voorbij de treurbeuken rechts van het pad vond zij een klein poortje. Voorzichtig opende zij de poort en ging naar binnen. Na een paar stappen zag zij een fraaie grindbaan, omzoomd met een eeuwig groene haag en hoog opgaande bomen waarin vogels hun nesten hadden gebouwd. Naast de baan lag een groene weide omzoomd met prachtige voorjaarsbloemen zoals geurende hyacinten, fel gele narcissen en bonte tulpen. Zoiets moois had ze nog nooit gezien. Om van dat alles te genieten nam ze plaats op een bankje in het gras. Peinzend keek ze om zich heen en dacht “Wat een mooie baan. Waar zou die voor worden gebruikt?”
Plotseling hoorde zij een licht geritsel in het gras en tot haar verbazing keek een piepklein mannetje haar vriendelijk aan. “Wie bent u?”, vroeg zij beleefd. Het mannetje maakte een sprong en nam plaats naast haar op de bank. “Ik ben een aardmannetje en woon met nog een paar vrienden hier onder de grond”. “Maar kunt u mij wel vertellen waar deze baan voor dient”, zei het meisje.”Dat zal ik doen”, zei hij. “Kijk, op deze baan speelt het volk uit het dorp Pétanque”. Veel weet ik er niet van want zij spreken de dingen uit in een vreemde taal en ik heb maar een klein brein. Ze werpen met ‘boules’, dat zijn ijzeren ballen, naar het but en dat is een klein houten balletje. Je hebt ‘pointeurs’, dat zijn spelers die plaatsen en er zijn ’tireurs’, dat zijn spelers die op de ballen schieten. Bij een mooie plaatsing of een goed schot tikken de spelers de ijzeren ballen tegen elkaar als blijk van waardering.
Ook praten ze vaak over de toekomst van de club. Ze hebben het dan over de bouw van een ‘Boulodrôme’ “. “Wat is een ‘Boulodrôme’ “, vroeg het meisje. “Zoals ik al zei, ik heb maar een klein brein, veel weet ik er niet van, maar wat ik weet zal ik je vertellen. Een ‘Boulodrôme’ is een overdekte baan om Pétanque te spelen. De aanleg van zo’n baan kost heel veel geld. Dat geld heeft het volk uit het dorp niet. Ze zijn daarom afhankelijk van de hoge heren die het dorp besturen. Misschien komt er geld als het volk met ander clubs gaat samenwerken. Maar zoals gezegl ik heb maar een klein brein, meer weet ik niet.”
Na dit gehoord te hebben moest het meisje lang nadenken en toen ze nog wat wilde vragen aan het mannetje zag zij dat hij verdwenen was. Wat jammer nou, hij was zo aardig. Met een schok sprong ze van de bank. “Heb ik gedroomd?”, vroeg zij zich af en weer rook ze de heerlijk geurende hyacinten. “Misschien was ik even bedwelmd. Het leek net een sprookje.”

Ja, beste lezer, sprookjes bestaan. Echt! Neem ook eens plaats op een bankje, kijk om u heen en geniet van alles en de geurende hyacinten. Wie weet overkomt u ook zo iets moois zoals het kleine meisje dat heel voorzichtig op een mooie lente-avond het poortje opende…

Door: Eén van het volk
(naam van deze auteur is bij de website-beheerder bekend).